Według Światowej Organizacji Zdrowia zaburzenia depresyjne zajmują czwarte miejsce w klasyfikacji problemów zdrowotnych. Zdaniem WHO stają się coraz częściej diagnozowanym schorzeniem na świecie i występują niezależnie od wieku oraz płci. Szczególnie trudna do rozpoznania jest depresja wysokofunkcjonująca, która charakteryzuje się brakiem widocznych objawów takich jak obniżenie nastroju, utrata wiary w siebie czy apatia. Na czym dokładnie polega to zaburzenie psychiczne? Jak wygląda terapia prowadzona przez prywatny ośrodek leczenia depresji? Sprawdź!
Spis treści
- Depresja – najważniejsze informacje
- Depresja maskowana: charakterystyka
- Objawy i diagnoza depresji wysokofunkcjonującej
- Leczenie depresji: rodzaje terapii
Depresja – najważniejsze informacje
W ogólnym znaczeniu chorobę depresyjną definiuje się jako zaburzenie psychiczne charakteryzujące się obniżeniem nastroju, uczuciem przygnębienia, utratą dotychczasowych zainteresowań i smutkiem utrzymującym się przez ponad dwa tygodnie. Bezpośrednią przyczyną rozwoju tego schorzenia jest zakłócenie pracy mózgu, które może być spowodowane przez uwarunkowania genetyczne, czynniki hormonalne lub wadliwe działanie neuroprzekaźników (serotoniny, dopaminy, noradrenaliny).
Zaburzenia depresyjne mogą być ponadto wywołane przez:
- nadmierny stres,
- słabe umiejętności społeczne,
- skłonność do samokrytyki,
- problemy szkolne,
- brak poczucia bezpieczeństwa emocjonalnego i fizycznego,
- uzależnienie od narkotyków lub alkoholu.
Liczne badania naukowe wskazują, że istnieją osoby, które są bardziej podatne na czynniki stresowe. U takich jednostek istnieje większe ryzyko rozwoju depresji. Wrażliwość na stresujące wydarzenia mogą zwiększać np. niekorzystne wydarzenia w dzieciństwie, zaniedbania wychowawcze, rozłąka z matką.
Depresja maskowana: charakterystyka
Choroba depresyjna ma wiele twarzy. Oznacza to, że różni ludzie, w zależności od wieku, płci oraz cech charakteru, przechodzą ją inaczej. Jednym z mniej znanych podtypów tego schorzenia jest depresja maskowana, określana także jako wysokofunkcjonująca. Jest ona niezwykle podstępnym wrogiem, ponieważ w jej przebiegu nie występują charakterystyczne objawy emocjonalne takie jak długotrwałe przygnębienie, obniżenie nastroju, płaczliwość czy poczucie smutku i beznadziei.
U chorych z tym zaburzeniem pojawiają się natomiast symptomy fizyczne. Warto mieć świadomość, że osoby, które zmagają się z depresją maskowaną, zazwyczaj normalnie pracują, rozwijają się, spotykają ze znajomymi, mają rodziny. Pomimo trudności z dostrzeżeniem problemu wewnątrz naprawdę cierpią. Często też zbyt późno trafiają do prywatnych ośrodków leczenia depresji, przez co terapia trwa znacznie dłużej.
Objawy i diagnoza depresji wysokofunkcjonującej
Jak już wyżej wspomnieliśmy, w przypadku maskowanych zaburzeń depresyjnych stosunkowo rzadko pojawiają się objawy emocjonalne. Ich miejsce zajmują symptomy fizyczne, które są określane mianem masek. Chorzy z depresją wysokofunkcjonującą mogą zmagać się z następującymi dolegliwościami:
- bóle w okolicach klatki piersiowej,
- nerwobóle (np. splotu krzyżowego, nerwu kulszowego),
- zaburzenia przewodu pokarmowego,
- wzmożenie pocenie,
- kołatanie serca,
- bóle głowy z silnym uczuciem lęku i niepokoju,
- bezsenność lub nadmierna senność.
Osoby cierpiące na to schorzenie często szukają pomocy u lekarza ogólnego, co w wielu przypadkach znacznie opóźnia postawienie diagnozy. Dopiero szczegółowy wywiad lekarski przeprowadzony przez psychoterapeutę z prywatnego ośrodka leczenia depresji pozwala na zidentyfikowanie problemu i rozpoczęcie właściwej terapii.
Leczenie depresji: rodzaje terapii
Gdy u kogoś pojawią się zaburzenia depresyjne, nie warto zagłębiać się w przyczyny ich powstania, ale jak najszybciej podjąć odpowiednie działania. Ta coraz powszechniej występująca w społeczeństwie choroba psychiczna zmienia całe życie chorej osoby, a nieleczona może mieć poważne konsekwencje zdrowotne. Podstawową formą pomocy w przypadku tego schorzenia jest psychoterapia, która może być prowadzona przez prywatny ośrodek leczenia depresji zarówno w formie grupowej, jak i indywidualnej. Jej celem jest pomoc pacjentowi w dostrzeżeniu problemu i przepracowaniu trudnych emocji oraz poprawienie jego ogólnej jakości życia. W przypadku ciężkich epizodów depresyjnych dodatkowo stosuje się farmakoterapię. Decyzję o włączeniu leków antydepresyjnych podejmuje lekarz psychiatra.